maandag 22 februari 2010
zondag 14 februari 2010
music for one apartment and six drummers/ zZz
nu we aan verschillende vormen van filmmaken en performance geproefd hebben wil ik jullie deze zeker niet onthouden (bekijk op 480 p, net wat betere kwaliteit)
in de laatste les met Petra en Boris hebben jullie zelf ervaren hoe het is om je lichaam in te zetten wanneer je iets uit wil drukken. Je lijf, je stem, intonatie, en focus zijn middelen om vorm te geven aan je verhaal.
Het vergt veel energie, oefening en ervaring. In 'music for one apartment and six drummers' zie je hoe in een geraffineerde choreografie al deze ervaring tot uiting kan komen en een samenhangend 'verhaal' vertellen kan.
in deze clip van de groep zZz zie je dat er elementen van wat we gedaan hebben in de les in een net wat andere vorm zijn ingebed in een ander genre dan waar we ons normaal mee bezig houden, maar toch is het interessant om te zien dat de grenzen niet zo scherp zijn.
en juist het overlopen van het een in het ander levert vragen op waarvan het antwoord verassend bruikbaar zal blijken wanneer je zelf weer bezig bent met iets te maken.
een vraag die interessant is om te onderzoeken is hoe in beide video's het werken met de ruimte zich verhoudt tot het concept. Hoe is in de choreografie en in het fimwerk te zien voor welk medium het bedoeld is?
De eerste is overduidelijk een autonoom werk, de handelingen zijn op zichzelf niet functioneel. Ze dienen nergens toe en in zoverre zijn de handelingen en de inzet van het lichaam zowel in het eerste filmpje als in het tweede filmpje gelijk van aard. Wat ook overeenkomt is dat in beide filmpjes de herhaling en het ritme ervoor zorgen dat je er als toeschouwer in meegaat en deze ogenschijnlijke gerichtheid accepteert.
In het tweede filmpje wordt gespeeld met de positie van de toeschouwer, we bekijken het op Youtube, we zijn publiek en we worden ook zo benaderd. Let op het balkje onderin, wat refereert aan de tijdbalk van youtube, vimeo, etc. Je wordt je door deze video bewust van hoe je te manipuleren bent (zonder daar een oordeel over te vellen). De inkijk op het eind waarbij we een publiek zien, een setting voor een performance, geeft een extra lading aan het geheel. Het geeft het hele filmpje een dubbelzinnigheid die op zijn beurt weer een andere context geeft voor het op het eerste gezicht lichtvoetige electronummer.
de interpretatie is verder aan u
zaterdag 13 februari 2010
zondag 7 februari 2010
maandag 1 februari 2010
Francis Bacon
We gaan richting toelatingsexamen.
De echte vragen komen aan de orde, en met die vragen komt onzekerheid mee.
Wat betekent het om met kunst bezig te zijn? Kun je als kunstenaar een wezenlijk verschil maken? Wat is het belang van wat je maakt? Hoe zou de wereld eruit zien zonder literatuur, zonder muziek, zonder kunst?
Belangrijker dan een antwoord op de bovenstaande vragen, is een manier te vinden waarop je deze vragen kunt onderzoeken.
Wat is de echte vraag? Wat is het motief om je af te vragen of het zinvol is om met kunst bezig te zijn?
Zoek je een verantwoording voordat je je vastlegt?
Vind je het moeilijk om een zekere mate van ‘niet-weten’ te accepteren?
Met kunst bezig zijn, kan grote onzekerheid met zich mee brengen op allerlei gebieden.
Francis Bacon (schilder) is in 1975 op een onwaarschijnlijk mooie manier geïnterviewd door David Sylvester.
Het is een adembenemend gesprek tussen DS en FB (David sylvester en francis bacon)
Ik heb in mijn hoofd gehaald dat ik jullie daar in de komende weken een inkijk in wil geven. Het boek staat vol met prachtige overdenkingen en redeneringen over de praktijk van het maken. Ongekend mooie beschrijvingen over het jezelf elke dag weer verhouden tot het maken van je werk.
Als je FB volgt, door dit interview heen, dan bekijk je je eigen vragen anders.
Hij heeft zich de zelfde vragen gesteld, hij heeft onnoemelijk vaak de strijd aangebonden met de twijfel, met de angst, met de ondoenlijke taak om inzicht te krijgen in zijn eigen handelen en de effecten van dit handelen.
FB is een schilder, maar dat hoeft iemand die werkt (of gaat werken) in een andere discipline er niet van te weerhouden om te zien dat FB zich met onderzoek bezig heeft gehouden dat van wezenlijk belang is gebleken. Het boek is meerdere keren herdrukt, en in my humble opinion is dit een must voor je boekenplank!
De fundamenten van de praktijk van het maken blootgelegd in een registratie van een gesprek, vastgelegd in 208 pagina’s.
Mocht je interesse hebben in het interview zelf:
‘Interviews with Francis Bacon’ David Sylvester.
Het is geen zoete koek, het is overweldigend, en niet altijd even simpel, al helemaal niet wanneer je het in fragmenten aangeboden krijgt, maar we zien wel waar we stranden.
audio-bbcfour interview
De echte vragen komen aan de orde, en met die vragen komt onzekerheid mee.
Wat betekent het om met kunst bezig te zijn? Kun je als kunstenaar een wezenlijk verschil maken? Wat is het belang van wat je maakt? Hoe zou de wereld eruit zien zonder literatuur, zonder muziek, zonder kunst?
Belangrijker dan een antwoord op de bovenstaande vragen, is een manier te vinden waarop je deze vragen kunt onderzoeken.
Wat is de echte vraag? Wat is het motief om je af te vragen of het zinvol is om met kunst bezig te zijn?
Zoek je een verantwoording voordat je je vastlegt?
Vind je het moeilijk om een zekere mate van ‘niet-weten’ te accepteren?
Met kunst bezig zijn, kan grote onzekerheid met zich mee brengen op allerlei gebieden.
Francis Bacon (schilder) is in 1975 op een onwaarschijnlijk mooie manier geïnterviewd door David Sylvester.
Het is een adembenemend gesprek tussen DS en FB (David sylvester en francis bacon)
Ik heb in mijn hoofd gehaald dat ik jullie daar in de komende weken een inkijk in wil geven. Het boek staat vol met prachtige overdenkingen en redeneringen over de praktijk van het maken. Ongekend mooie beschrijvingen over het jezelf elke dag weer verhouden tot het maken van je werk.
Als je FB volgt, door dit interview heen, dan bekijk je je eigen vragen anders.
Hij heeft zich de zelfde vragen gesteld, hij heeft onnoemelijk vaak de strijd aangebonden met de twijfel, met de angst, met de ondoenlijke taak om inzicht te krijgen in zijn eigen handelen en de effecten van dit handelen.
FB is een schilder, maar dat hoeft iemand die werkt (of gaat werken) in een andere discipline er niet van te weerhouden om te zien dat FB zich met onderzoek bezig heeft gehouden dat van wezenlijk belang is gebleken. Het boek is meerdere keren herdrukt, en in my humble opinion is dit een must voor je boekenplank!
De fundamenten van de praktijk van het maken blootgelegd in een registratie van een gesprek, vastgelegd in 208 pagina’s.
Mocht je interesse hebben in het interview zelf:
‘Interviews with Francis Bacon’ David Sylvester.
Het is geen zoete koek, het is overweldigend, en niet altijd even simpel, al helemaal niet wanneer je het in fragmenten aangeboden krijgt, maar we zien wel waar we stranden.
audio-bbcfour interview
zaterdag 30 januari 2010
donderdag 28 januari 2010
Mise-en-Scène/ Michelle WIlliams-Gamaker & Elan Gamaker
Make 1-minute video in the mise-en-scène workshop with the following restrictions:
- film must be shot within 10 minutes, and be 60 seconds in length.
- must have one reference to a timeline or continuity
- camera will stay in a fixed position and can zoom or pan, but cannot track.
- the shot cannot be cut, and theyre only allowed two takes.
- they must include one prop integral to their scene.
- are allowed to use any elements already there, including the live audience.
COMMENTS: A wonderful combination of the best of mise-en-scène elements, including decor, colour, sound and choreography. Showed a keen understanding of the exercise, and a great enthusiasm for it.
COMMENTS: While Jorik's screaming crawl was hilarious, it was also a very clever use of the medium and the exercise. It promoted thought and ideas, and used a simple choreography and camera setup to invoke narrative and structure. A fine example of the exercise.
COMMENTS: Using Rob's speech impediment as the central idea was not only brave and honest, it was also very clever and perfect for the exercise. It told a concise story with resonating themes in the small time it had to do so. An ideal use of the medium and its limitations to maximum effect
COMMENTS: While the reliance on technology is never advised, we liked the way the team used devices other than action and dialogue to convey their message, another key attribute of the exercise. And the speed with which it was all achieved was very impressive
COMMENTS: The use of the red envelope was a happy accident, as colour is a key component of the exercise. Using music and the audience chatting to create a restaurant ambience was a terrific device, showing how even what's not in the frame is part of the mise-en-scène.
COMMENTS: We really liked the way the team used colour as a strong connection to emotion. Colour is one of the key elements of using mise-en-scène effectively.
- film must be shot within 10 minutes, and be 60 seconds in length.
- must have one reference to a timeline or continuity
- camera will stay in a fixed position and can zoom or pan, but cannot track.
- the shot cannot be cut, and theyre only allowed two takes.
- they must include one prop integral to their scene.
- are allowed to use any elements already there, including the live audience.
COMMENTS: A wonderful combination of the best of mise-en-scène elements, including decor, colour, sound and choreography. Showed a keen understanding of the exercise, and a great enthusiasm for it.
COMMENTS: While Jorik's screaming crawl was hilarious, it was also a very clever use of the medium and the exercise. It promoted thought and ideas, and used a simple choreography and camera setup to invoke narrative and structure. A fine example of the exercise.
COMMENTS: Using Rob's speech impediment as the central idea was not only brave and honest, it was also very clever and perfect for the exercise. It told a concise story with resonating themes in the small time it had to do so. An ideal use of the medium and its limitations to maximum effect
COMMENTS: While the reliance on technology is never advised, we liked the way the team used devices other than action and dialogue to convey their message, another key attribute of the exercise. And the speed with which it was all achieved was very impressive
COMMENTS: The use of the red envelope was a happy accident, as colour is a key component of the exercise. Using music and the audience chatting to create a restaurant ambience was a terrific device, showing how even what's not in the frame is part of the mise-en-scène.
COMMENTS: We really liked the way the team used colour as a strong connection to emotion. Colour is one of the key elements of using mise-en-scène effectively.
Abonneren op:
Posts (Atom)