nu we aan verschillende vormen van filmmaken en performance geproefd hebben wil ik jullie deze zeker niet onthouden (bekijk op 480 p, net wat betere kwaliteit)
in de laatste les met Petra en Boris hebben jullie zelf ervaren hoe het is om je lichaam in te zetten wanneer je iets uit wil drukken. Je lijf, je stem, intonatie, en focus zijn middelen om vorm te geven aan je verhaal.
Het vergt veel energie, oefening en ervaring. In 'music for one apartment and six drummers' zie je hoe in een geraffineerde choreografie al deze ervaring tot uiting kan komen en een samenhangend 'verhaal' vertellen kan.
in deze clip van de groep zZz zie je dat er elementen van wat we gedaan hebben in de les in een net wat andere vorm zijn ingebed in een ander genre dan waar we ons normaal mee bezig houden, maar toch is het interessant om te zien dat de grenzen niet zo scherp zijn.
en juist het overlopen van het een in het ander levert vragen op waarvan het antwoord verassend bruikbaar zal blijken wanneer je zelf weer bezig bent met iets te maken.
een vraag die interessant is om te onderzoeken is hoe in beide video's het werken met de ruimte zich verhoudt tot het concept. Hoe is in de choreografie en in het fimwerk te zien voor welk medium het bedoeld is?
De eerste is overduidelijk een autonoom werk, de handelingen zijn op zichzelf niet functioneel. Ze dienen nergens toe en in zoverre zijn de handelingen en de inzet van het lichaam zowel in het eerste filmpje als in het tweede filmpje gelijk van aard. Wat ook overeenkomt is dat in beide filmpjes de herhaling en het ritme ervoor zorgen dat je er als toeschouwer in meegaat en deze ogenschijnlijke gerichtheid accepteert.
In het tweede filmpje wordt gespeeld met de positie van de toeschouwer, we bekijken het op Youtube, we zijn publiek en we worden ook zo benaderd. Let op het balkje onderin, wat refereert aan de tijdbalk van youtube, vimeo, etc. Je wordt je door deze video bewust van hoe je te manipuleren bent (zonder daar een oordeel over te vellen). De inkijk op het eind waarbij we een publiek zien, een setting voor een performance, geeft een extra lading aan het geheel. Het geeft het hele filmpje een dubbelzinnigheid die op zijn beurt weer een andere context geeft voor het op het eerste gezicht lichtvoetige electronummer.
de interpretatie is verder aan u
Geen opmerkingen:
Een reactie posten